Minęło trochę czasu, odkąd druk wyrwał się z papierowych ram i przeniósł się w trzeci wymiar. Jeśli wcześniej można było drukować tylko litery i zdjęcia, teraz możesz drukować narzędzia, meble i wszystko, o co prosi wyobraźnia. Na tym kursie Domestika zdobędziesz podstawową wiedzę niezbędną do rozpoczęcia pracy w świecie druku 3D z rąk eksperta takiego jak Agustín „Flowalistik” Arroyo, projektanta i trenera specjalizującego się w druku 3D. Poznaj proces projektowania i drukowania w 3D, od pomysłu do momentu, w którym produkt dotrze do Twoich rąk, łatwo, szybko i w zasięgu każdego, kto ma dostęp do komputera i niektórych narzędzi. Zaczniesz od spotkania z Agustínem, projektantem i trenerem specjalizującym się w druku 3D. Wyjaśni, w jaki sposób grafik nauczył się samodzielnie o modelowaniu i druku 3D, swojej karierze zawodowej i najważniejszych referencjach. Następnie wyjaśni, jak działa drukarka 3D oprogramowanie do modelowania dla tych, którzy nie są zaznajomieni z procesem. Nauczy Cię podstawowych sztuczek do pracy na modelach, które można łatwo wyprodukować za pomocą druku 3D. Po zdobyciu podstawowej wiedzy zaczniesz tworzyć własne projekty. Najpierw nauczysz się je modelować i optymalizować różne kształty dostosowując je do druku 3D, a następnie przygotujesz pliki i powiesz drukarce 3D, co chcesz wyprodukować i jak to zrobić. Następnie dowiesz się, jak skonfigurować drukarkę 3D, zrozumieć jej działanie i wybrać materiał, z którego wykonasz część (na kursie nauczysz się drukować z materiału PLA na filamentowej drukarce 3D). Kiedy już nauczysz się modelować i drukować w 3D, Agustín zaproponuje końcowy projekt, w którym będziesz musiał stworzyć obiekt, który pomoże Ci na co dzień, wprowadzając w życie wszystko, czego nauczyłeś się podczas kursu. Połączysz kreatywność i funkcjonalność, projektowanie i drukowanie 3D obiektu, który pomaga Ci na co dzień. Każdy zainteresowany światem druku 3D i produkcji cyfrowej: animatorzy, projektanci, architekci lub hobbyści z wiedzą 3D, którzy chcą zamienić swoje dzieła w obiekty fizyczne. Nie jest konieczna wcześniejsza wiedza na temat modelowania lub drukowania 3D, ponieważ Agustín wyjaśni cały proces tym, którzy go nie znają. Jeśli chodzi o materiały, potrzebny będzie komputer z zainstalowanymi programami Autodesk Fusion 360 i Ultimaker Cura. Dodatkowo będziesz musiał posiadać materiał PLA oraz dostęp do drukarki 3D typu FDM (filament) lub skorzystać z zewnętrznej usługi druku 3D.Darmowy Minecraft modele 3D do pobrania, pliki w 3ds, max, c4d, maya, blend, obj, fbx z opcjami low poly, animowane, sfałszowane, gry i VR. Współczesna technologia druku 3D, daje nam bardzo szeroki zakres możliwości zarówno w aspekcie sprzętu jak i oprogramowania. W internecie jest dostępnych wiele gotowych projektów 3D, ale gdyby tak coś zaprojektować samemu? Projektowanie druku 3D – zrób to sam! Niniejszy artykuł jest poradnikiem wprowadzającym w podstawową obsługę darmowego programu TinkerCAD przeznaczonego do tworzenia obiektów 3D, które po zaprojektowaniu możemy wydrukować na drukarce 3D. TinkerCAD – na dobry start dla początkujących konstruktorów Być może chcesz poznać praktyczną stronę druku 3D lub od niedawna postawiłeś swoje pierwsze praktyczne kroki w tej tematyce. Poszukując konkretnego obiektu, np. kół zębatych do niestandardowego układu napędowego robota czy minifigurek do gier planszowych, większość takich i wielu innych elementów w formie plików cyfrowych formatu STL możesz znaleźć w zasobach internetowych repozytoriów, takich jak np. Thingiverse czy Pinshape. Jeśli jednak nie znalazłeś interesującego Ciebie obiektu, możesz go zaprojektować korzystając z internetowej aplikacji TinkerCAD, dostarczanej przez Autodesk Incorporation. TinkerCAD jest darmowym, wszechstronnym i prostym w obsłudze zestawem narzędzi przeznaczonych do tworzenia obiektów 3D. Utworzone obiekty możesz zapisać do pliku STL, pobrać na dysk komputera, a następnie wysłać do drukarki 3D. Wydrukować obiekt 3D własnego projektu – uczucie bezcenne! Do dzieła! Projektowanie druku 3D – logowanie do aplikacji TinkerCAD Aby rozpocząć, wchodzimy na stronę i zakładamy konto. Konto zakładamy poprzez korelację z naszym kontem poczty elektronicznej (e-mail), ale możemy także zalogować się za pomocą konta Facebook lub Twitter. Po zalogowaniu, zostaniesz przekierowany na stronę samouczka, gdzie poznasz podstawy nawigacji po programie TinkerCAD, a także jak obsługiwać wirtualną kamerę obrazującą widok pod dowolnym kątem w przestrzeni trójwymiarowej na tworzony obiekt 3D. Im bardziej dokładnie poznasz te wszystkie elementy, tym łatwiej będzie Ci się poruszać po programie TinkerCAD, a kolejne projekty będziesz wykonywał z większą wprawą i szybkością. Tworzenie pierwszego projektu 3D w środowisku TinkerCAD Jeśli już zapoznałeś się wstępnie z panelem narzędzi i najważniejszymi elementami obsługi programu TinkerCAD, to nadeszła pora na stworzenie Twojego pierwszego projektu 3D! W tym celu, wejdź na panel nawigacyjny i kliknij “Utwórz nowy projekt”. Zostaniesz przeniesiony na stronę projektu, któremu program przypisze losową nazwę, przy czym w dowolnym momencie możesz ją zmienić na własną w zakładce Projekt -> Właściwości -> Nazwa projektu. Tworzenie obiektu 3D z gotowych kształtów Rozpoczynając przygodę ze środowiskiem TinkerCAD, zalecane jest, aby pierwsze obiekty 3D tworzyć z gotowych kształtów zawartych w bibliotece programu. Klikając na pasek narzędzi umieszczony po prawej stronie panelu, rozwiniesz standardową bibliotekę licznych kształtów, które możesz przeciągnąć bezpośrednio na płaszczyznę roboczą – tak jakbyś w sklepie brał towar z półki do koszyka. Co więcej, gotowe kształty z biblioteki TinkerCAD możesz edytować odpowiednio do swoich wymagań, a także możesz zaimportować gotowe kształty z dysku komputera, zarówno w postaci plików formatu SVG (kształty dwuwymiarowe) jak i STL (kształty trójwymiarowe). Na początek, spróbujmy narysować graniastosłup prawidłowy heksagonalny, który jest dostępny w zakładce z obiektami geometrycznymi. Jest to bryła trójwymiarowa, której podstawy górna i dolna są sześciokątami foremnymi (poszczególne boki tworzące takie sześciokąty są takiej samej długości, a kąty pomiędzy nimi są takie same i wynoszą po 120 stopni, co oznacza, że suma kątów w sześciokącie wynosi 720 stopni) i tworzą one kąt prosty ze ścianami bocznymi łączącymi ze sobą odpowiadające sobie boki tych podstaw. Z tego względu, ściany boczne takiego graniastosłupa są jednakowymi prostokątami. Nasz obiekt ma pięć białych ,,uchwytów” – najeżdżając na nie kursorem myszy, będziemy mogli odczytać poszczególne wymiary obiektu wraz ze strzałkami obrazującymi który wymiar odczytujemy. Najeżdżając kursorem na interesujący Ciebie wymiar i przytrzymując lewy klawisz myszy, możesz łatwo zmienić wartość wymiaru, np. powodując jego rozciąganie i pochylanie. Natomiast czarna kropla na szczycie obiektu 3D, po najechaniu na nią i przytrzymaniu kursora, umożliwia uniesienie obiektu w górę względem płaszczyzny roboczej. Zapisywanie projektu 3D i pobieranie na dysk komputera Po ukończeniu projektu, kliknij Projekt -> Pobierz do druku 3D. Po chwili, na Twoim dysku, w folderze plików pobranych znajdzie się plik STL zawierający projekt utworzony przez Ciebie w środowisku TinkerCAD. Teraz wystarczy uruchomić drukarkę 3D i wysłać do niej plik STL zawierający Twój projekt. Teraz wystarczy poczekać odpowiednią ilość czasu i będziesz mógł cieszyć się swoim projektem już w jego rzeczywistej, fizycznej postaci ;- ) Kurs modelowania 3D w środowisku TinkerCAD – uwagi końcowe Gratulacje! Właśnie wykonałeś kompletny zakres czynności w zakresie druku 3D – od pomysłu na obiekt po jego wydrukowanie. Z każdym następnym projektem nabierzesz jeszcze większej wprawy i będziesz mógł tworzyć dużo bardziej rozbudowane obiekty o jeszcze bardziej wymyślnych kształtach. Tworząc projekty w TinkerCAD, warto zwrócić uwagę na kilka dodatkowych elementów obsługi tego środowiska. Jeśli chcesz dodać więcej obiektów do Twojego projektu, musisz pamiętać, aby ich sumaryczny rozmiar zajmowany na polu roboczym w programie TinkerCAD nie przekroczył rzeczywistego pola roboczego Twojej drukarki 3D. Jeśli zależy Ci na bardziej dokładnym widoku na detale obiektu, wówczas możesz użyć kółka myszy do zbliżania i oddalania. Natomiast kąt widoku na obiekt możesz zmienić klikając i przytrzymując prawy klawisz myszy i odpowiednio przesuwając mysz. Poszczególne obiekty możesz wyposażyć w otwory o dowolnych kształtach. W tym celu, w menu należy wybrać opcję inspekcji obiektu i opcję wykonywania otworu, który możesz umiejscowić w dotychczasowej postaci utworzonego obiektu. Jeśli natomiast chcesz dokonać bardziej dokładnych zmian w rozmieszczeniu obiektów oraz ich poszczególnych wymiarach, wejdź w menu narzędzi i zmień rozmiar siatki przyciągania tak, aby był mniejszy od wartości która jest ustawiona domyślnie.
W poniższym artykule, na przykładzie uchwytu na słuchawki wykonanego za pomocą drukarki 3D, podpowiadamy, jak ich właściwie używać. Zapraszamy do lektury! Narzędzie PRINT 3D. SOLIDWORKS dostarcza swoim użytkownikom rozwiązanie umożliwiające optymalizację i przygotowanie bryły do procesu drukowania 3D w postaci narzędzia PRINT 3D.
W dzisiejszym artykule przedstawię proste wskazówki jakie należy wziąć pd uwagę podczas projektowania pod druk 3d. Poruszę kwestie dotyczące rozmiaru, orientacji elementu na platformie, stosowania podpór oraz tolerancji wymiarowej. Rozmiar Wielkość ostatecznego elementu nie ma znaczenia ze względu na to, iż każdy model można podzielić na jego składowe części. Ograniczeniem w tym przypadku będzie przede wszystkim przestrzeń robocza drukarki. To ona zdeterminuje maksymalną wielkość poszczególnej części modelu. Im mniejsza przestrzeń robocza tym na mniejsze elementy musimy podzielić nasz model. Projektant musi wziąć pod uwagę w jaki sposób elementy te będą ze sobą łączone i odpowiednio zaprojektować miejsca łączeń. Zasadniczo możemy wyróżnić dwie możliwości łączeń. Części możemy połączyć ze sobą klejem lub połączyć śrubami. W każdym z wymienionych przypadków należałoby zaprojektować łączenia w taki sposób żeby ułatwiły końcowy i poprawny montaż. Przydatne będą tu odpowiednie elementy pozycjonujące jedną część w stosunku do drugiej. Rys. 1. Przykład elementów pozycjonujących części względem siebie Inaczej ma się sprawa do modeli o niewielkich rozmiarach. W tym przypadku wybór technologii ma znacznie większe znaczenie. W przypadku technologii FDM minimalny rozmiar elementu czy też detalu na danej części będzie determinowany przez średnice dyszy drukującej (o tym więcej w dalszej części artykułu). Przy druku niewielkich, szczegółowych elementów lepiej spisze się technologia SLA (przegląd technologii przyrostowych). Orientacja Odpowiednia orientacja modelu w procesie drukowania wpływa na jego wytrzymałość mechaniczną oraz na jego estetykę. Technologie przyrostowe mają to do siebie, że drukowany obiekt ma cechy anizotropowe. Wydruki posiadają różną wytrzymałość w różnych kierunkach działania siły. Najmniejsza wytrzymałość występuje równolegle do warstwy wydruku. Jak sobie z tym radzić? W miarę możliwości projektować tak części aby powierzchnie równoległe do płaszczyzny wydruku były jak największe. Zastosowanie odpowiedniego materiału oraz temperatury również wpływa na aspekt wytrzymałościowy drukowanego elementu, ale to dotyczy już samego procesu wydruku i doboru odpowiednich parametrów. Podpory (Support) Jedną z zalet druku 3d jest możliwość wytwarzania w łatwy i przystępny sposób skomplikowanych brył oraz struktur. W zależności od skomplikowania modelu 3d, może być konieczne użycie w procesie druku tzw. struktur podporowych (support). Jednakże, projektant podchodząc do projektu, powinien starać się niwelować obszary wymagające stosowania podpór. Stosowanie supportu wpływa przede wszystkim na czas wydruku, zwiększa zapotrzebowanie na materiał oraz dodaje dodatkowej pracy którą trzeba wykonać w procesie odseparowywania materiału podporowego od reszty wydruku. Oczywiście to wszystko wpływa na zwiększenie kosztów wytworzenia danego elementu. Możemy mówić o dwóch sposobach na generowanie podpór. Jednym z nich będzie generowanie supportu automatycznie przez specjalistyczne oprogramowanie typu slicer natomiast drugi sposób będzie dotyczył ręcznego wymodelowania podpór w odpowiednich, koniecznych miejscach projektowanego modelu. Zaletą takiego podejścia jest mniejsza ilość supportu niż w przypadku struktur generowanych automatycznie. Rys. 2. Podpory wygenerowane automatycznie Jak niwelować konieczność wykorzystania struktur podporowych? Przede wszystkim starajmy się ograniczać obecność nawisów w modelu. W ramach możliwości stosujmy łagodne przejścia odchylone o 45° od pionu (rys. 3). Możemy również tak zaprojektować część aby zamiast supportu móc wykorzystać metodę mostów (rys. 4). Stosowanie mostów jest jednak również ograniczone. W większości przypadków sprawdzą się mosty do długości max 4 – 5 cm. Powyżej wspomnianej odległości, struktura taka będzie za bardzo opadać. Pisząc ogólnie, nie da się drukować w powietrzu. Rys. 3. Zamiast supportu (kolor ciemny szary) zastosowano fazę 45° Rys. 4. Przykład „mostu” (bridge) Tolerancja wymiarowa Ostatnim ważnym elementem jaki należy wziąć pod uwagę podczas projektowania pod druk 3d, jest aspekt dotyczący tolerancji wymiarowej. W przypadku druku 3d musimy wziąć pod uwagę możliwości fizyczne maszyny oraz skurcz materiału. W przypadku technologii FDM podczas projektowania, należy wziąć pod uwagę średnice dyszy urządzenia, gdyż ta będzie determinować wielkość najmniejszego detalu. I tak np. w przypadku szerokości ścianek projektowanej części, należało by stosować wielokrotność średnicy dyszy. Standardowa średnica dyszy w urządzeniach typu FDM wynosi 0,4 mm. Jeśli chodzi o minimalną szerokość ścianek to nie powinna być ona mniejsza niż 0,8 mm. Projektując część należy uwzględnić również skurcz materiału. Ma to szczególne znaczenie w przypadku pasowania, łączenia kilku części ze sobą. Dobrą praktyką w tym przypadku będzie zastosowanie luzu między częściami od 0,3 do 0,5 mm. Ta sama zasada dotyczyć będzie otworów, które pod wpływem skurczu mają na ogół mniejszą średnicę niż zakładał projekt. Drukarki 3D umożliwiają produkcję części o skomplikowanych geometriach i wysokiej precyzji, co jest niezwykle przydatne w wielu branżach, takich jak przemysł lotniczy, motoryzacyjny czy medyczny. Dzięki temu przedsiębiorstwa mogą zaoszczędzić czas i pieniądze, eliminując opóźnienia związane z dostawami zewnętrznymi. Niestety nie wszystkie modele 3D nadają się do druku 3D. O ile w przypadku aplikacji wirtualnych jest to całkowicie wystarczające (na przykład jeśli projekt 3D robi wrażenie wizualnie), to do drukowania 3D muszą być spełnione określone kryteria. Oznacza to oczywiście, że kształt i (w przypadku projektu do druku 3D w kolorze) kolor są zdefiniowane, ale są też inne kryteria, które są decydujące, zależą one również od przeznaczenie i materiału do druku 3D. Na przykład w przypadku drukowania 3D ważne jest również, aby orientacja powierzchni (“normalna”) była jasno określona. Zebraliśmy dla Ciebie najważniejsze kryteria projektu 3D do druku. Projekty 3D – pamiętaj o połączeniu krawędzi Dwie sąsiednie powierzchnie niekoniecznie tworzą sieć linii siatki. W przypadku modeli 3D upewnij się, że krawędzie są całkowicie połączone ze sobą, tak aby tworzyły „wspólną” sieć linii siatki, a nie dwie oddzielne. Możesz to łatwo zwizualizować, przesuwając narożnik – jeśli jest to krawędź zamknięta, obie powierzchnie poruszają się, w przypadku krawędzi niepołączonych porusza się tylko jedna powierzchnia. Czytaj także: Z czego składa się drukarka 3D? Projekty do drukarki 3D a zamknięta objętość (“wodoodporność”) Wyciągnij powierzchnie w projekcie 3D lub połącz kilka powierzchni w jedną bryłę. To musi być całkowicie zamknięte, tj. Nie może być żadnych dziur (tj. brakujących wielokątów). Orientacja powierzchni jest również ważna. Na przykład, jeśli pojedyncza powierzchnia w sieci linii siatki (“siatka”) ma nieprawidłową orientację (“normalna”), ma to taki sam efekt jak odstęp. W większości programów 3D wnętrze i zewnętrze są oddzielone od siebie kolorem, np. W Blenderze (w zależności od ustawień) strona zewnętrzna jest szara, a wewnętrzna ciemnoniebieska. Sprawdź, czy Twój model jest wodoodporny – użyj narzędzia “Solid Check” w zestawie narzędzi do drukowania 3D. Projekty na drukarkę 3D – unikaj różnorodności Każda krawędź może łączyć tylko dwie ściany. Wyobraź sobie, że masz dwie kostki tego samego rozmiaru i przesuwasz je tak, aby znajdowały się bezpośrednio od krawędzi do krawędzi. Jeśli krawędzie są rozdzielone, są to dwie oddzielne bryły. Jeśli jednak jest to jedna i ta sama krawędź, krawędź łączyłaby 4 powierzchnie. Taka konstrukcja projektu 3D do druku nie nadawałaby się i dlatego należy jej unikać. 3D projekty – niepotrzebna objętość Operacje, takie jak skalowanie modelu 3D, czasami prowadzą do tworzenia zbędnych objętości (zwanych powłokami drugiego rzędu). Są to częściowo “bezużyteczne” konstrukcje, które często są wolne w pomieszczeniu i nie powodują widocznych uszkodzeń. Jednak takie konstrukcje mogą zdecydowanie zagrozić procesowi drukowania 3D. Jeśli na przykład we wnęce zostanie utworzona dodatkowa konstrukcja, można zamknąć otwory, przez które ma być odzyskiwany materiał (“otwory ewakuacyjne”) – co często prowadzi do znacznego wzrostu kosztów. Ponadto zbędne struktury mogą łączyć się z innymi modelami lub strukturami rzeczywistego modelu podczas drukowania, a tym samym uczynić model bezużytecznym. Dlatego jest to najlepsza praktyka Projekty druku 3D – zderzające się trójkąty Jeśli trójkąty się krzyżują, może to prowadzić do trudności w niektórych procesach drukowania. Chociaż zwykle nie powoduje to żadnych problemów w procesie drukowania proszkowego, może to prowadzić do komplikacji w przypadku FDM . Optymalne jest całkowite uniknięcie kolizji wielokątów w projektach 3D do druku. Niestety, kolizje występują często w przypadku niektórych procesów skanowania 3D i w przypadku wątpliwości należy je usunąć ręcznie. 3D projekty i nakładające się trójkąty Jeśli w modelu 3D znajduje się kilka trójkątów w tym samym miejscu, mówi się o nakładających się wielokątach. W szczególności w przypadku procesu SLA może to prowadzić do uszkodzeń, ponieważ odpowiednie obszary są wielokrotnie naświetlane, co często jest widoczne na gotowym projekcie 3D, a potem na gotowym druku. Druk 3D projekty i cechy szczególne druku w kolorze Do druku 3D w pełnym kolorze, oprócz modelu 3D do druku, potrzebujemy również odpowiednich informacji o kolorze lub teksturach (jeśli wymagany jest wielokolorowy). Pliki STL nie są do tego wystarczające, ponieważ nie zawierają żadnych informacji o kolorze. Formaty plików, takie jak. B. OBJ, 3MF lub VRML przekazują informacje o kolorze i dlatego są wymagane do druku 3D w kolorze. Jeśli masz jakieś pytania lub nie jesteś pewien, czy Twój model jest w porządku, po prostu go prześlij. Chętnie doradzimy, co należy poprawić w modelu lub, jeśli chcesz, możemy to dla Ciebie zrobić. Jak tworzyć szablony dla drukarki 3D Jak zrobić projekt do drukarki 3D? Przede wszystkim potrzebujesz programu CAD, za pomocą którego możesz stworzyć projekt 3D do druku, który chcesz wydrukować. Najlepiej jest używać Solid Edge lub Solid Works. Alternatywnie możesz również użyć kreatora 3D firmy Microsoft. Tworząc model 3D, możesz albo utworzyć dwuwymiarowy rysunek, a następnie go wyciągnąć, albo rysować bezpośrednio w 3D. Ważne jest, aby nie mieć przedefiniowanych lub niedostatecznie zdefiniowanych krawędzi. Oznacza to, że kształt powinien być uzupełniony na rysunku i nie powinien mieć żadnych przerw, ale także, że kształt nie powinien mieć kilkukrotnych przeciągnięć linii. Następnie wyeksportuj model 3D jako plik STL. Teraz możesz przekonwertować model na kod G za pomocą oprogramowania Slic3r . Aby to zrobić, po prostu zaimportuj model 3D i kliknij „Slice with Slic3r”. Niektóre drukarki 3D zawierają już oprogramowanie, w którym Slic3r jest już zintegrowany. Na przykład, możesz także pokroić model 3D bezpośrednio w Repetier Host. Projekt druku 3D jest konwertowany na kod G, czyli kod, który informuje drukarkę 3D na projekty, na którą pozycję ma się przesunąć. Czytaj także: Drukarka 3D klasy premium . 88 496 298 175 464 252 145 54jak zrobić projekt do drukarki 3d
