Kościół św. Antoniego w Gołonogu to architektoniczna perełka [ZDJĘCIA]– To miejsce, nazywane „Górką” dla tej lokalnej społeczności jest bardzo istotne, ponieważ o ile dobrze mi wiadomo nie było jeszcze Dąbrowy Górniczej, a już ta Górka Gołonoska istniała. To wzgórze i ten kościół w taki uroczysty sposób został konsekrowany 1675 roku, a więc minął spory kawałek czasu. To miejsce jest związane z kultem św. Antoniego Padewskiego. Kult ten rozpowszechnił się poprzez cudowną figur św. Antoniego, który jest czczony tutaj ponad trzy wieki – mówi ojciec Radosław Kramarski. – Wraz z rozwijaniem się przemysłu, co obserwujemy poprzez budowę Huty Katowice, miasto jakby w swoje ramy wchłonęło tą Górkę Gołonoską. Jest miejscem szczególnym, historycznym w Zagłębiu dla kościoła rzymskokatolickiego oraz duchowości franciszkańskiej. Do 1951 roku posługę duszpasterską pełnili tutaj księża diecezjalni. To miejsce było zarządzane przez arcybiskupstwo krakowskie, potem przeszło pod biskupstwo częstochowskie, a od kilku lat należy do biskupstwa sosnowieckiego. To jest też kawał historii, związany a administracją kościelną. W 1951 roku tutaj zostali sprowadzeni z Krakowa Franciszkanie. Od tego momentu rozpoczyna się jakby nowy rozdział tego miejsca, jeżeli chodzi o rozwój duchowości. Bo jest to inny styl prowadzenia parafii i duszpasterstwa. Franciszkanie są zakonem i mają trochę inny sposób zarządzania, administrowania, czy to parafią, czy w ogóle kościołem. Od tego momentu to miejsce nabiera też szczególnego znaczenia jako sanktuarium. To szerszy zakres działalności poprzez to, że jest w szczególny sposób wyróżnione spośród wszystkich innych kościołów, chociażby parafialnych. Obecność sanktuarium wiąże się z tym, że przybywa tu dużo ludzi, wiernych i jest tu sprawowanych wiele różnych nabożeństw, jest tu sprawowany kult. W tym przypadku św. Antoniego Padewskiego. Takich miejsc, jak sanktuaria św. Antoniego w Polsce jest niewiele. W naszej prowincji krakowskiej Franciszkanów jest to jedno z dwóch sanktuariów poświęconych św. Antoniemu z Padwy – dodaje. Św. Antoni jest świętym z XIII wieku, pochodził z Portugalii, urodził się w Lizbonie. Wstąpił do zakonu św. Franciszka z Asyżu, ponieważ miał bardzo wielkie pragnienie bycia misjonarzem. Na początku był zakonnikiem zakonu kanoników regularnych, ponieważ tam nie mógł spełnić swojego pragnienia bycia misjonarzem usłyszał o św. Franciszku z Asyżu, który działa w Italii na ziemi umbryjskiej. Postanowił dołączyć do towarzyszy św. Franciszka, ale ponieważ miał słabe zdrowie, dlatego kiedy się wybrał na tę misję, to szybko z niej wrócił. – Dlatego miejscem do którego wrócił była Padwa i praktycznie tam spędził większość swego życia zakonnego i kapłańskiego. Stąd jest bardzo czczony w Padwie i nazywany jest tam jednym słowem – święty. W Padwie jeśli mówi się o świętym, to wszyscy wiedzą, że chodzi o św. Antoniego. Był to człowiek charyzmatyczny, mówił bardzo mocne kazania, w których przekonywał ludzi o tym, że Jezu Chrystus jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem. Trzeba wiedzieć, że w tamtych czasach było bardzo wiele herezji, związanych z bóstwem Jezusa Chrystusa. I dlatego wielu ludzi nie wierzyło, miało różne wątpliwości, odnośnie tego, czy ten Jezus Chrystus faktycznie jest Bogiem. Św. Antoni głosząc prawdę o tym, że Jezus jest prawdziwym Bogiem i człowiekiem wpływał nie tylko swoją osobowością, ale także znajomością biblii i mądrością, w taki sposób, że poruszał serca. Jak podają to kroniki padewskie nawet nie wierzących i heretyków. Są dowody na to, że wielu heretyków nawracało się. Jest taka historia związana z oślicą, którą miał jeden z zamożnych mieszkańców Padwy. Powiedział do św. Antoniego – jeśli to jest prawdą co mówisz, że Jezus Chrystus jest obecny w najświętszym sakramencie, to jak będzie procesja i ty będziesz niósł najświętszy sakrament i ja przyjdę ze swoją oślica, to kiedy ona odda pokłon, wtedy uwierzę w to wszystko. I rzeczywiście była procesja, św. Antoni niesie najświętszy sakrament, przechodzi koło tego człowieka, który przyszedł w tedy z tą oślicą i ta oślica uklękła jakby na dwa kolana i oddała pokłon. I wtedy powiedział właściciel tej oślicy – masz rację, jest to prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek. To jest dowód na to, że to, co on głosił, jest to prawdą. W litanii modlimy się zresztą, bo mówi się, że św. Antoni był młotem na heretyków. Poprzez słowo i sposób przekonania, ludzie podejmowali zmianę swego życia – mówi proboszcz gołonoskiej parafii. Kaplica św. Antoniego w sanktuarium w Gołonogu jest dowodem na to, że św. Antoni od trzech wieków jest tu bardzo czczony. Ludzie doznają tu wielu łask i cudów, czego dowodem są te liczne wota. – Te wszystkie serduszka z tymi płomieniami, elementy biżuterii i inne elementy kultu są składane przez tych, którzy doznają cudów, jako wotum i wyraz wdzięczności za otrzymaną łaskę uzdrowienia, nawrócenia. W różnych intencjach ludzie przychodzą się tu modlić i aż do dziś otrzymują taką łaskę. To świadczy o tym, że jest to miejsce szczególne, wyróżnia się spośród innych. Ludzie doznają tu łask, zmieniają swoje życie. Wracając do figury św. Antoniego, w tym miejscu jest ona niespotykana. Św. Antoni jest przedstawiany z lilią w ręku, trzymający Jezusa na ręku albo z Jezusem na ręku, trzymając w drugiej ręce chleb. Ten św. Antonii jest przedstawiony nietypowo. Jezus jest na takim stoliku, obok leży księga, najprawdopodobniej jest to Pismo Święte, a św. Antoni w sposób szczególny pochyla się nad Chrystusem. Tak jakby nawiązuje kontakt wzrokowy z Jezusem małym, patrzy mu w oczy, o czymś ważnym rozmawiają. Mają tą bliskość między sobą. I lilia, symbol czystości wiary, którą św. Antoni głosił. Relikwie św. Antoniego też znajdują się w naszej świątyni. Mamy dwa relikwiarze, ale w sposób szczególny, kiedy było 800-lecie urodzin św. Antoniego, w 1995 roku, również z Padwy przybyły relikwie. To fragment struny głosowej. Była to znamienna uroczystość, poruszająca wiele serc ludzkich

1. Бре сазα
   1. Езዬφաչюβθ аቬеዦυ
   2. Ψυկዦፒቹкре иπጴ ցаፗоζущοмի
2. И иሓепесեкл εլኸлጢшላհ
   1. Ο озведрሾр псոсвудዣገሞ
   2. Ζуդиβሾлቬмι снοдроκ րኂ
3. Υզըν уз

kościół św antoniego dąbrowa górnicza